04- Mozaiko (akustika versio)

Teksto kaj muziko: Chiara Raggi

Esperanto-adapto: Federico Gobbo

Purpur’ kaj blu’,

verd’ arbara, kupra

kaj ruĝa venecia.

Angul’, vidpunkt’

kaj perspektivo varianta nun.

Ni malfidemas tiel forte,

kaj timeme pri la estontec’.

Vide al vi

retrovas parton eĉ mi

de mondo kiu daŭras plu.

Jen mozaiko floras.

Ni estas la parto plej bona de nia universo kiu ŝajnas disfali.

Ni estas la salto kiu brulas asfalte kaj lasas polvon surtere.

Jen kunpartigo, jen mia mantro de amo.

Memorigindas livido rakonta, vive verkenda kaj kune.

Jen alkemio de ekvilibroj

ruĝfadene ire sur la voj’.

Vide al vi

retrovas parton eĉ mi

de mondo kiu daŭras plu.

Jen mozaiko floras.

Ni estas la parto plej bona de nia universo kiu ŝajnas disfali.

Ni estas la salto kiu brulas asfalte kaj lasas polvon surtere.

Jen kunpartigo, jen mia mantro de amo.

Memorigindas livido rakonta vive verkenda kaj kune.

Kontraŭvalore dum tago disfala

predo fariĝanta ĉasanto

herbej’ disflora eĉ ekstersezona,

jen kunpartigo kaj persistemo.

Krias mia mantro kaj ripet-ripete.

Krias mia mantro kaj ripet-ripete.