La malĝojo tristas sole

Teksto kaj muziko: Andreo Berce

Adapto: Elena Wilke

La malĝojo tristas sole,

tristi sole ĝi ne volas.

Sole trikas ĝi vestaĵojn

el la nigra lanŝpinaĵoj.

Kune tristas la bildetoj

en la aranea reto.

Kaj fumantas kafo nigra,

atendante ion pigre.

Malfruiĝas ies gastoj,

kuras tra la urboj haste.

Kaj vagadas la malĝojo

disdonante sin survoje.

Estas tristaj la neĝeroj

sur la botoj kaj manteloj.

Pelas neĝo la vojantojn,

sur la ŝultroj ripozante.

La malĝojo tristas sole,

sole tristi ĝi ne volas.

Iras tra la urb’ malĝojo,

disdonante sin survoje.