รสชาติความเป็นคน - มาช่า วัฒนพานิช

Written by：วรัชยา พรหมสถิต/ธนา ลวสุต

เก็บมานานสงสัยเต็มทน บางครั้งบางคนที่ดูยิ่งใหญ่

มั่งมีมากมาย แต่กลายเป็นคนทุกข์ทน

แต่ทำไมบางครั้งบางคราว ที่เขามองดูเป็นคนยากจน

เขาควรหมองหม่น กลับยิ้มเสียจนเบิกบาน

ชีวิตเรามันดูวกวน ปะปนทั้งทุกข์และสุขสันต์

ต่างกันไปมากมายร้อยพัน ได้เห็นนานนานก็เลยได้เข้าใจ

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีที่สุด ต้องมีสะดุดต้องมีหลงทาง

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีทุกอย่าง ต้องล้มลงบ้างสักวัน

มันคือรสชาติความเป็นคน

อย่างตัวเราบางครั้งยังมี ทั้งร้ายทั้งดีที่รุมเข้ามา

ให้ฟันให้ฝ่า ให้กล้าให้กลัวเช่นกัน

ชีวิตเรามันดูวกวน ปะปนทั้งทุกข์และสุขสันต์

ต่างกันไปมากมายร้อยพัน ได้เห็นนานนานก็เลยได้เข้าใจ

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีที่สุด ต้องมีสะดุดต้องมีหลงทาง

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีทุกอย่าง ต้องล้มลงบ้างสักวัน

มันคือรสชาติความเป็นคน

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีที่สุด ต้องมีสะดุดต้องมีหลงทาง

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีทุกอย่าง ต้องล้มลงบ้างสักวัน

มันคือรสชาติความเป็นคน

(ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีที่สุด) ต้องมีสะดุดต้องมีหลงทาง

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีทุกอย่าง ต้องล้มลงบ้างสักวัน

มันคือรสชาติความเป็นคน

(ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีที่สุด) ต้องมีสะดุดต้องมีหลงทาง

ไม่มีชีวิตของใคร ที่ดีทุกอย่าง ต้องล้มลงบ้างสักวัน

มันคือรสชาติความเป็นคน